Όταν χάνουμε κάτι, φροντίζουμε να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο. Όταν χαλάσει ένα εξάρτημα στο αυτοκίνητο μας, το αντικαθιστούμε με ένα άλλο. Σημασία έχει ότι το κάτι άλλο, δεν είναι κάτι το οποιοδήποτε, αλλά το αντίστοιχο με το φθαρμένο ή κατεστραμμένο. Οπότε η συνέχεια, η λειτουργία, δεν σταματά, με το υποκατάστατο εξάρτημα/ανταλλακτικό.
Αιτία της σημερινής βασάνου που σας υποβάλλω, διαβάζοντας αυτό το κείμενο, είναι η εξωφρενική δήλωση γονέα που έχασε το παιδί του, στο φονικό των Τεμπών.
Τι είπε αυτός ο ανεκδιήγητος άνθρωπος (;;;)*οι οικονομικές προσφορές και μέτρα της καλής μας κυβέρνησης, είναι βάλσαμο*.
Καταλάβατε τι ξεστόμισε αυτό το υποκείμενο;;Μπορεί ένας εχέφρων, ένας πονεμένος, να πει τέτοιες κουβέντες;; Εξαγοράζεται η ζωή με τριάκοντα αργύρια;;.
Είμαι εξοργισμένος και έτοιμος για φόνο, όπως λέει ο λαός. Για λόγους όμως σεβασμού απέναντι σας, μετά βίας δεν μεταχειρίζομαι την ανάλογη γλώσσα και θα παραμείνω κόσμιος. Όμως επειδή τίποτα δεν πρέπει να αφήνουμε να πέσει κάτω και οι απαντήσεις που δίνουμε οφείλουμε να είναι οι πρέπουσες, προχωρώ λίγο πιο κάτω.
Όλοι εμείς, οι πολίτες - ψηφοφόροι, έχουμε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και προκλήσεων στην ζωή μας;; Μήπως ζούμε με υποκατάστατα;;Έχουμε γνώση και εμπειρία του αυθεντικού ή το ξεπουλάμε στην στιγμή για ίδιον όφελος;;
Λοιπόν αγαπητοί μου, δεν επιθυμώ να σας προσβάλλω ή να χαλάσω την ησυχία σας, αλλά η αλήθεια, όσον κι αν βρίσκεται υπό διωγμόν και κατακρεουργείται, πάντοτε αναφαίνεται. Τότε εξαρτάται από εμάς αν θα την δεχθούμε, αν την αναδείξουμε ή θα την σκεπάζουμε, συνεχίζοντας έναν βίο εν πλήρη λήθη και αφασία.
Εξηγούμαι, λοιπόν.
Υποκαταστήσαμε την Εκκλησία του Δήμου, με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, την Εθνοσυνέλευση με το κοινοβούλιο, τους εκπροσώπους με αντιπροσώπους, το δίκαιον με δικονομικούς χειρισμούς και την προσωπική διάθεση των δικαστών. Την παιδεία με την μόρφωση. Την συμπαντική νομοτέλεια και κοσμοθεώρηση των προγόνων μας, με θρησκείες φτιαγμένες στα μέτρα του δυνάστη.
Υποκαταστήσαμε την νόηση με το συμφέρον και την ανθρώπινη φυσιολογία και ανέλιξη, με πρόσκαιρες υλικές κατακτήσεις. Οι εξ ανάγκης και οι δύο εργαζόμενοι γονείς, φορτώνουν τα παιδιά τους με παιχνίδια, υποκαθιστώντας έτσι την απουσία και την αγάπη τους. Η δημόσια υγεία απαιτεί εξελιγμένες μεθόδους και φάρμακα, που όμως υποκαθίστανται με ασπιρίνη και γενόσημα από ασιατικές χώρες.
Η οικονομική ευρωστία του πολίτη και συνεπώς ο αξιοπρεπής βίος, υποκαταστάθηκε από τα επιδόματα και τα καλάθια της φτώχειας. Πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις ή ιδιοτέλεια και υστεροβουλία;;Φως ή σκότος;;
Σταματώ εδώ αυτόν τον τραγικό κατάλογο διότι θέλει πολύ χαρτί και μελάνι ακόμα. Κι αν το καλοσκεφτούμε, δεν διαφέρουμε σε τίποτα με το ανθρωπάριο που εξαγόρασε την ζωή του παιδιού του με χρήμα ή μία θέση κλητήρα (κι αυτό χρήμα είναι).
Ζούμε με υποκατάστατα, σ’ έναν κόσμο σκεπασμένο με ψέμα. Ψευδόμεθα ασυστόλως υπερασπιζόμενοι έννοιες όπως δημοκρατία, ελευθερία, αξιοκρατία, δικαιοσύνη κλπ.
Είμαστε εξαγορασμένοι, εις γνώσιν μας, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν κάνουμε κάτι, παρά μόνον φιλολογούμε.
Και τα υποκατάστατα θα συνεχίζουν να πληθαίνουν και να απορροφούν την ζωτικότητα και την θετική μας ενέργεια.
Χρήστος Κράγιας
ΠΗΓΗ
