Ένας ιδιότυπος ρατσισμός υποβόσκει στην Ελλάδα χωρίς όμως να γίνεται αντιληπτός, όντας κρυμμένος πίσω από ένα δαιδαλώδες πολυνομικό σύστημα. Η αδικία όμως που προκαλεί αυτός ο ρατσισμός γίνεται αντιληπτός στο ακέραιο από αυτούς που μπορούν να νιώσουν τον πόνο της αδικίας από τα "φαντάσματα" που είναι οι πραγματικοί ρατσιστές. Τα νομικά πρόσωπα (Α.Κ. άρθρο 10). Όπως σε όλον τον κόσμο, έτσι και στην Ελλάδα ισχύει ο ορισμός νομικό πρόσωπο. Χωρίς να εμβαθύνουμε θα πούμε ότι στον σύγχρονο κόσμο θεωρείται ως πραγματικό πρόσωπο, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, ιθαγένεια και συνταγματικά δικαιώματα, όπως και οι πραγματικοί πολίτες που ονομάζονται φυσικά πρόσωπα (Α.Κ. άρθρα 5-9). Στην ουσία πρόκειται για εταιρίες που αποκτούν δικαίωμα σύστασης και έλευσης στον πραγματικό κόσμο μέσω της ''πύλης'' που τους προσφέρει ένα άλλο πρόσωπο, είτε φυσικό είτε νομικό. Όμως επί της ουσίας κάθε νομικό πρόσωπο έχει μετόχους ως ''μαμά'' κάποια φυσικά πρόσωπα.
Εφόσον λοιπόν σε μια πολιτεία ανθρώπων αποκτούν δικαίωμα ύπαρξης κάποια "φαντάσματα", θα έπρεπε να ισχύουν για αυτά κάποιοι ''ειδικοί'' κανόνες και νόμοι όπως και με τα φυσικά πρόσωπα, τους πολίτες. Τα νομικά πρόσωπα παίρνουν δικαίωμα ύπαρξης προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάποια ανάγκη φυσικών προσώπων. Άρα πρόκειται επί της ουσίας για ένα εργαλείο χωρίς συνειδητότητα, που η λειτουργία του επιτρέπεται στην πολιτεία λόγω της συνειδητότητας που φέρει ο μέτοχός του. Άρα τα δικαιώματα του νομικού προσώπου πρέπει να είναι κατώτερα του φυσικού προσώπου-μετόχου, που και αυτός μετέχει ως μονάδα σε μια πολιτεία που απαρτίζεται από μονάδες σε μία ολότητα. Θα έπρεπε δηλαδή να μιλάμε για έναν ''δούλο-εταιρία'' του συνόλου, άσχετα αν μέτοχοι δεν είναι το σύνολο των πολιτών. Στην Ελλάδα όμως έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι ανώτερα τα νομικά πρόσωπα από τον άνθρωπο. Σε λίγο μπορεί να τους αναγνωρίσουμε και δικαίωμα ψήφου...
Η Ελλάδα, όπως και όλος ο πλανήτης, έχει ήδη περάσει στη διοίκηση τέτοιων άυλων οντοτήτων. Ένα σωρό εταιρίες διοικούν είτε τα εργαλεία της πολιτείας είτε δραστηριοποιούνται στην οικονομική ζωή του πραγματικού κόσμου, αποκτώντας έτσι υπερδυνάμεις δυναστεύοντας τον άνθρωπο στον δικό του κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η νομοθεσία ευνοεί κατά κόρον τα νομικά πρόσωπα. Άρα έγινε ο δούλος αφέντης και ο αφέντης δούλος. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και ο κάθε αναπτυξιακός νομός. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενεργοποιείται κατά κανόνα για εταιρίες. Όμως τα χρήματα των ταμείων που χρησιμοποιεί ο νόμος ανήκουν στα φυσικά πρόσωπα, τους πραγματικούς πολίτες. Άρα ο νόμος εκταμιεύει τα χρήματα χρηματοδοτώντας φαντάσματα που λόγω της ανταγωνιστικής οικονομίας θα ανταγωνιστούν φυσικά πρόσωπα. Όταν μάλιστα τα φαντάσματα εντάσσονται συνεχώς σε αναπτυξιακούς νόμους και μεγαλώνουν, το επακόλουθο είναι ξεκάθαρο.
Στις 31-10-2022 εμφανίστηκαν στη Βουλή τα πρώτα στοιχεία δανείων που εντάσσονται στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0». Πρόκειται μόνο για μεγάλες εταιρίες που δανειοδοτούνται κατά το πλείστον με 30% από τις επανειλημμένως κεφαλαιοποιημένες τράπεζες και κατά το 50% από χρήματα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του Ταμείου Ανάκαμψης, που πάλι οι πολίτες δημιούργησαν με τους φόρους τους. Μόνον το 20% των επενδύσεων θα χρηματοδοτηθεί από ίδια κεφάλαια των εταιριών αυτών. Αν πάμε όμως πίσω στον χρόνο θα δούμε ότι οι ίδιες εταιρίες έχουν ενταθεί ξανά και ξανά στους αναπτυξιακούς νόμους του παρελθόντος. Άρα και το 20% των δικών τους κεφαλαίων προέρχεται από επενδύσεις προηγούμενων ετών που έγιναν κατά τον ίδιο τρόπο. Είναι δίκαιο αυτό; Είναι δίκαιο να χρηματοδοτεί ο κάθε πολίτης ένα φάντασμα που γιγαντώνεται προκειμένου να του κλείσει το μαγαζί του και να του πάρει κοψοχρονιά την περιουσία του; (Δείτε τη λίστα εδώ.)
Εκτός από αυτές τις αδικίες έχουμε και τις φορολογικές διευκολύνσεις που προσφέρει η διοίκηση του κράτους προς τα ρατσιστικά φαντάσματα. Διότι:
Η φορολογία που θα πληρώσουν οι εταιρίες για το έτος χρήσης 2021 είναι αυτή:
Ενώ για τις επιχειρήσεις φυσικών προσώπων η φορολογία είναι αυτή:
Βλέπουμε ξεκάθαρα τη διευκόλυνση σε αυτήν την αντίληψη που φτιάχνει φανταστικά οχήματα για να συμμετέχουν στην οικονομική ζωή όχι επί ίσους όρους αλλά μερικές φορές και καταχρηστικά. Ως να έχουν τα άυλα αυτά οχήματα ένστικτο αυτοσυντήρησης και αποζητώντας κυριαρχία, κυνηγούν τους ανθρώπους-πολίτες. Αυτούς δηλαδή που τους έδωσαν το δικαίωμα ύπαρξης.
Όταν οι μέτοχοι των εταιριών θέλουν να πάρουν στα χέρια τους κάποια από τα κέρδη της εταιρίας τους, επαναφορολογούνται τα μερίσματα με 5% για οποιοδήποτε ποσό. Παλιότερα ήταν 10%, όμως αυτό άλλαξε με εγκύκλιο της ΑΑΔΕ (δείτε εδώ) και τον νόμο 4646/2019 (δείτε εδώ). Έτσι, όταν μια εταιρία φορολογείται με 22% συν 5% η φορολογία του μερίσματος στον μέτοχο, τότε ο ''επιχειρηματίας επενδυτής'' πληρώνει 27% ασχέτως ποσού. Ενώ αν ο ίδιος ενεργούσε ως φυσικό πρόσωπο, πάνω από τις 40.000 ευρώ θα φορολογούνταν με 44%, συν ότι χάνει το πλεονέκτημα να φτιάχνει τη δουλειά του σχεδόν τζάμπα μπαίνοντας συνεχώς στους αναπτυξιακούς νόμους και να πολεμά τους ανταγωνιστές του.
Εκτός από αυτήν τη διευκόλυνση δηλώνεται και ως προσωπικό του διοικητικού συμβουλίου και αμείβεται ως υπάλληλος της εταιρίας του εντασσόμενος στην κλίμακα των μισθωτών, πληρώνοντας έτσι τον φόρο του φυσικού προσώπου που σίγουρα μπορεί να επιλέξει την κλίμακα που τον βολεύει. Αφού αυτός θα φτιάχνει τα μισθολόγια. Για παράδειγμα, αν κάποιος βγάλει συνολικά πάνω από 40.000 ευρώ, πληρώνει 44% φόρο. Αν βγάλει 10.000 ευρώ πληρώνει 9%. Όμως αν μοιράσει το μέρισμα της εταιρίας του στον εαυτό του, πληρώνει 22% η εταιρία και 5% αυτός. Δηλαδή, από το 44% πάει στο 27%. Αυτό είναι ρατσισμός των "φαντασμάτων" απέναντι στο σύνολο των ανθρώπων ωφελώντας πρόσκαιρα μόνον μερικούς ανθρώπους, που και αυτοί χάνουν εκ των υστέρων αφού μετέχουν στο σύνολο. Η μάχη της ατομικότητας εναντίον της συλλογικότητας.
Αυτά γίνονται ευκόλως κατανοητά για τους πολίτες που είναι ζαλισμένοι από την φοροεπιδρομή των τελευταίων χρόνων. Όταν όμως αλλάξουμε κλίμακα και πάμε σε μεγάλες επενδύσεις είναι και ρητά καταγεγραμμένο ότι οι εταιρίες πρέπει να υπηρετούν το σύνολο. Οι λεγόμενες Στρατηγικές Επενδύσεις (βλέπε εδώ). Συμβαίνει αυτό;
Οι εταιρίες αποκτούν δικαίωμα ύπαρξης από την πολιτεία των ανθρώπων για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Σε μια πραγματική Ελλήνων Πολιτεία, που προτείνεται από την Ελλήνων Συνέλευσις, για κάθε εταιρία θα πρέπει:
Να γνωρίζουμε κάθε στιγμή τον πραγματικό μέτοχο της κάθε εταιρίας.
Να γνωρίζουμε την ακριβή δράση της και ποια σαφή ανάγκη εξυπηρετεί για το σύνολο και όχι για την ατομικότητα των μετόχων.
Να αξιολογούμε αν όντως πράττει για το σύνολο.
Να γνωρίζουμε την ακριβή οικονομική κατάσταση της εταιρίας.
Με πόσα χρήματα έχει χρηματοδοτηθεί από την πολιτεία και αν είναι εντός των ορίων ανάπτυξης, που θα τεθούν, ώστε να έχουμε ισοδυναμία στην αγορά με ίσες ευκαιρίες για όλους.
Να γνωρίζουμε ως πολιτεία τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της διοίκησης της και να φροντίζουμε μέσω των μηχανισμών της πολιτείας, ώστε πάντοτε αυτοί να λειτουργούν υπέρ του συνόλου και όχι υπέρ της ατομικότητας των μετόχων.
Θα πρέπει να μεριμνά η ίδια η Πολιτεία για τον έλεγχο της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της κάθε εταιρίας, διότι αν γίνει η στραβή το νομικό πρόσωπο δεν νιώθει πόνο αλλά μόνον οι άνθρωποι πίσω από αυτό. Προσωπικό, διοίκηση και μέτοχοι. (Ειδικά κάποιες μεγάλες εταιρίες όταν αντιμετωπίσουν πρόβλημα σώζονται από το κράτος, διότι μπορεί να πυροδοτήσουν μεγάλες κρίσεις σε μια ενδεχόμενη πτώχευση τους, αλλά και ντόμινο στην αγορά).
Πρέπει να αναφέρεται ρητά μέσα στο καταστατικό της κάθε εταιρίας το Ελλάνιο αξιακό σύστημα (δείτε εδώ), το όποιο πρέπει να περιέχεται και να εφαρμόζεται από κάθε δημιούργημα, είτε είναι άνθρωπος, είτε είναι εταιρία. Έτσι διασφαλίζεται ότι ο στόχος και των ανθρώπων και των εταιριών είναι η μεσότητα και η ανθρωποκεντρική λειτουργία.
Για να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν προτείνουμε να αυξηθούν οι φόροι στις εταιρείες αλλά να χαμηλώσουν οι φόροι των φυσικών προσώπων. Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει. Ανισότητα πλήρης. Πρόβλημα στον ανταγωνισμό. Πρόβλημα διαβίωσης των πολιτών. Υποδούλωση των ανθρώπων σε φαντάσματα. Και ακόμη ποιο τρελή θα ήταν η απάντηση του Άδωνη Γεωργιάδη αν μας μιλούσε. Θα μας έλεγε ότι γι' αυτόν τον λόγο έχουν έρθει τόσες ξένες επενδύσεις. Οι οποίες όμως επενδύουν με δανεικά από τις δικές μας τράπεζες και εντάσσονται στους αναπτυξιακούς νόμους και τα προγράμματα της Ελλάδας, φέρνοντας στην χώρα μόνο την καλή τους θέληση για να την αγοράσουν.
Η πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει ότι κάθε εταιρία δουλεύει για το συλλογικό όφελος και όχι για το ατομικό. Διότι το ατομικό έθρεψε και γιγάντωσε κάθε αντιαξία, και μόνον η συλλογικότητα μπορεί να επαναφέρει τις άξιες της δημιουργίας. Και όπως ο άνθρωπος, όπως κάθε δημιούργημα, έτσι και τα νομικά πρόσωπα ως δημιουργήματα θα πρέπει να προάγουν αυτές τις Αξίες. Αλλιώς δε θα μπορούν να σταθούν στον πραγματικό κόσμο των ανθρώπων.
Σύνταξη: Δημήτρης Λ.
Όλοι μας γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, και όμως μπορούν όλα να αλλάξουν, πάτησε εδώ για να ενημερωθείς
Αποδείξεις πραγματικών γεγονότων που σου κρύβουν… δες εδώ!
