Παράδοξα υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης εμφανίζει η ελληνική οικονομία για το δεύτερο τρίμηνο του οικονομικού έτους που διανύουμε. Το μέγεθος αυτό κυμαίνεται κοντά στο 7,7%, πολύ υψηλό μέγεθος σε σχέση με τους αριθμούς που θεωρούσαμε ως φυσιολογικούς τα προηγούμενα χρόνια. Βέβαια αυτός ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης στηρίζει τον προϋπολογισμό του κράτους που του δίνει αφενός την άνεση που χάθηκε πριν από δύο χρόνια με τα lockdown και το άσχημο επενδυτικό περιβάλλον ύφεσης και αφετέρου τον χρειάζεται για να στηρίξει τα μεγέθη του ίδιου του προϋπολογισμού που ως σενάρια είναι αισιόδοξα, όχι όμως για τους πολίτες.
Τα αισιόδοξα αυτά σενάρια έχουν ένα πολύ δύσκολο έδαφος για να σταθούν. Λόγω του ότι ο πληθωρισμός καλπάζει και κάθε επένδυση καθίσταται πιο ακριβή σε σχέση με το οικονομικό περιβάλλον που θα υπήρχε αν ο πληθωρισμός ήταν κοντά σε φυσιολογικά επίπεδα (φυσιολογικό επίπεδο για τον πληθωρισμό δεν υπάρχει ούτε άνω του μηδενός αλλά ούτε και κάτω, διότι το ζητούμενο όλων είναι η σταθερότητα των τιμών). Παράλληλα και το προϊόν της επένδυσης εκτίθεται και σε ένα πιο τοξικό οικονομικό περιβάλλον που δημιουργεί ο πληθωρισμός.
Η ανάπτυξη αυτή λοιπόν από που προέρχεται; Προέρχεται από επενδύσεις που συνέβησαν μέσω δανείων; Προέρχεται από επενδύσεις κεφαλαίων των πολιτών; Προέρχεται από τον ίδιο τον πληθωρισμό, την υποτίμηση νομίσματος και την ακρίβεια που δημιουργεί; Και όταν συμβεί ο αποπληθωρισμός, ποια θα είναι τα αποτελέσματα του; Όταν η ανάπτυξη ξεπεράσει τα όρια ζήτησης ή όταν αυτά πέσουν, σε πιο οικονομικό μέγεθος και ζητούμενο θα στηριχτεί η οικονομία; Διότι η ανάπτυξη πρέπει να συνοδεύεται και από την ανάλογη ζήτηση αυτής. Αλλιώς δεν είναι βιώσιμη η ίδια η ανάπτυξη και χάνεται με μια κρίση με ζημιά, και οικονομική αλλά και σε πόρους για τις επόμενες γενιές. Όλα αυτά μεταφράζονται σαφέστατα σε νούμερα και μαθηματικούς τύπους της οικονομικής επιστήμης.
Ο ρυθμός ανάπτυξης όντως έχει ανέβει. Αυτό συμβαίνει επειδή δύο χρόνια είχαμε μια κλειστή αγορά που άνοιξε απότομα και μία συσσωρευμένη ενέργεια καταναλωτισμού ξεχύθηκε στην πραγματική οικονομία, αλλά και επειδή βάσει αυτού γίνονται μεγάλες επενδύσεις στους τομείς του τουρισμού και της ενέργειας. Άρα δεν μιλάμε για ανάπτυξη που ωφελεί άμεσα τον πολίτη εφόσον το δικό του βαλάντιο από την μια αδειάζει λόγω της κλεισούρας που έπαψε και τώρα θέλει να ξεσκάσει. Πιθανόν και να τρώει τα ''έτοιμα'' χρήματα του, και από την άλλη μετά την επιστροφή από τα μπάνια θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν μεγάλο ανταγωνισμό που θα του προσφέρουν οι ''μεγάλες επενδύσεις''.
Το κέρδος που μπορεί να έχει μερίδα πολιτών σε σχέση με την ανάπτυξη αυτή είναι μόνον μια περιστασιακή εργασία που θα εκτελέσει τις εργασίες εγκατάστασης των επενδύσεων. Η ανάπτυξη αυτή δημιουργεί ένα περιβάλλον ευνοϊκό μόνον για τις ''μεγάλες επενδύσεις'' που θα χρησιμοποιούν υπαλληλικό προσωπικό. Αυτή η ανάπτυξη στην ουσία θα κόψει κάθε δημιουργική διάθεση, αλλά με τον καιρό, ίσως και δυνατότητα του ανθρώπου προς την ίδια του την ανέλιξη. Και την οικονομική αλλά κυρίως την νοητική. Διότι θα πάψει να σκέφτεται. Θα του αρκεί να είναι υπάλληλος. Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει και όλη του η αγωνία και διαχείριση θα είναι να του φτάσουν να περάσει.
Περνάμε από την εποχή του ελεύθερου επαγγελματία στην εποχή του υπάλληλου εταιρίας. Και αυτό γίνεται με πρόγραμμα. Μην απατάται κανείς ότι ατυχείς συγκυρίες οδηγούν εκεί. Οι διοικήσεις των ανθρώπων έχουν πάσα δυνατότητα και κάθε εργαλείο να οδηγήσουν την οικονομία σε οποιοδήποτε μέγεθος και σε οποιαδήποτε μορφή. Αλλά και τις συγκυρίες οι πολιτικές επιλογές τις φέρνουν. Η οικονομική επιστήμη έχει μοντέλα και μεγέθη για όλες τις περιστάσεις, που ανάλογα το αποτέλεσμα που προσδοκάται γίνονται και οι ανάλογες κινήσεις. Είτε αυτές είναι προς το όφελος του ανθρώπου είτε όχι.
Το ζητούμενο των οικονομολόγων είναι η συντήρηση αυτού του οικονομικού συστήματος και μόνον. Άσχετα από το αν ο άνθρωπος μεταβάλλεται σε πιόνι. Το ότι πάμε σε αυτήν την μορφή οικονομίας που αποτελεί παρά φύση κατάσταση, και τίθεται ακόμη και απέναντι στην ανθρωπότητα, αποτελεί ξεκάθαρη συλλογική πολιτική βούληση της διοίκησης της χώρας μας αλλά και όλου του πλανήτη.
Και ερωτάται ο πολίτης. Είναι η δική του βούληση να γίνει υπάλληλος από ελεύθερος επαγγελματίας; Είναι δική του βούληση να έχει αφέντες; Είναι δική του βούληση να καρπίζεται την δική του δημιουργικότητα μια εταιρία και η οποία μετέπειτα θα την πουλάει ακριβά σε άλλους συμπολίτες του; Είναι δική του βούληση να αγοράζει πανάκριβα την δημιουργικότητα του άλλου συμπολίτη του που ομοίως θα του την έχει πάρει και αυτού μια άλλη εταιρία; Εντέλει, είναι βούληση του πολίτη να γίνει σκλάβος, εργαλείο και ένα απλό νούμερο στο περιουσιακό στοιχείο μιας εταιρίας;
Έχουμε λοιπόν πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται τα χρήματα και τα εργαλεία οικονομίας που είναι δικά μας. Το ότι οδηγούν τους ανθρώπους σε μια μηχανοποιημένη κατάσταση είναι ξεκάθαρη βούληση και επιλογή της παρούσας διοίκησης. Όμως η βούληση και η επιλογή του πολίτη ώστε να ισχύσει και να εκτελεστεί αυτό το σχέδιο δεν έχει δοθεί. Αν ο άνθρωπος ως πολίτης θελήσει να αντιδράσει, τότε η επιλογή του είναι μόνον μια. Η Ελλήνων Συνέλευσις. Ο μόνος τρόπος για να ακουστεί συλλογικά η φωνή του ανθρώπου είναι μέσω του οργανισμού εκπροσώπησης του έθνους. Η ανάγκη εμφάνισης του οργανισμού Ελλήνων Συνέλευσις είναι εμφανής. Τώρα όμως εμφανίζεται και η ανάγκη συμμετοχής των πολιτών σε αυτόν.
Ο μηχανισμός είναι έτοιμος. Περιμένει τον πολίτη να κατανοήσει, να ενεργοποιηθεί, να αντιδράσει, να μιλήσει και να πράξει.
Σύνταξη - Λουπασάκης Δημήτρης
ΘΥΜΗΣΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ -
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΡΗΤΗΣ
Ε.ΣΥ. ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΣΜΥΡΙΛΙΟΥ 43, ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ Τ.Κ. 71303
ΤΗΛ. - FΑΧ: 2814006906
Email: esy.perifereiakritis@gmail.com
